Sessizlikte Bir Ben

Yazmaya tutkulu bir annenin kaleminden:
• Kişisel yazılar
• Türkçe kompozisyon örnekleri
• Konuşma sınavı içerikleri

Bu Blogda Ara

Ana Sayfa
İletişim
Gizlilik Politikası
Hakkımda
Kategoriler

Temmuz, 2025 tarihine ait yayınlar gösteriliyor

Tümünü göster

Kayıtlar

80'li Yıllar- Nostaljik Bir Yolculuk

tarih: Temmuz 27, 2025

0

Bağlantıyı al
Facebook
X
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

Sessizlikte Bir Ben: Merhaba! Ben bir oğlun annesi ve edebiyat tutkunu bir yazarım. Yazmak benim terapi, annelik ise en büyük maceram. Bu blogda, hem anneliğin tüm renklerini hem de kelimelerle olan yolculuğumu paylaşıyorum. Hayatın içinden, samimi ve gerçek hikayelerle dolu bu yolculuğa sen de katıl!

Profili ziyaret edin

Blog Yazıları

2025 14
- Ağustos 2025 13
- Temmuz 2025 1
  - 80'li Yıllar- Nostaljik Bir Yolculuk

Etiketler

#7SınıfKompozisyon
#ÇocuklarlaEvdeEtkinlik
#GupseÖzayLohusa
#KitapÖnerisi #BenjaminButton #ÇocuklaraKitapSevdirmek
#OkumaAlışkanlığı
#OkumanınÖnemi
#TürkçeKompozisyon
#Uzlaştırma
#VefaBozacısı
#YazmayıSevdirenFikirler

#Yedikule Zindanları
Atatürk ve Okuma Sevgisi
Deneme
Deneme Yazılar
Deneme Yazıları
Kitap Özetleri
Kompozisyon örnekleri
Konuşma Sınavı Yazı Örnekleri
Konuşma ve Dinleme Sınavları
LGS

Daha fazla göster Daha az göster

Kötüye Kullanım Bildir

Bu Blogda Ara

Takip Et

💙 Blogumu Takip Et

Popüler

Modern Annelik: Süper Kahramanlık mı, Yoksa Yitirilen Bir Nostalji mi?

Bir Annenin Gözünden Değişen Zamanlar ve Bitmeyen Roller Yazımın en başında açıkça itiraf etmeliyim ki, çocuk yetiştirmenin zorlukları hep bilinen bir gerçekti; ama ben sadece "anne olacağım" sanıyordum. Oysa zamanla anladım ki, günümüz anneliği sadece annelikten çok daha fazlasını gerektiriyor. Bir öğretmen, bir psikolog, bir aşçı, bir hizmetkâr, bir servis şoförü, bir proje asistanı, bir sosyal etkinlik uzmanı… Belki de tüm bu rollerin toplamıyım artık. Şimdilerde sadece "annelik yapmak" sanıyorum ki artık bir nostaljiden ibaret . Hele ki 90'larda çocuk olanlar (aramızda kalsın, yaşımız ortaya çıkmasın 😊) bu hissi çok iyi bilir: Çocukluğumuzdaki Özgürlük Hissi ve Annelerimizin Rolü Hatırlıyorum da, tüm mahalle arkadaşlarımızla okula gidip gelirdik. Öğretmenin verdiği yemek listesine göre beslenme yerdik; eve dönmek için ders zili beklemezdik, teneffüslerde koşturmaca oynardık. En önemlisi de, kendimiz kalkar, hazırlanır, ödevlerimizi yapar; başarıyı da b...

💌İçimize Yaptığımız Yolculuk: “Yüreğinin Götürdüğü Yere Git” Kitabından Hayat Dersi

Hayatta bazı kitaplar vardır ki sadece okunmaz, hissedilir. Susanna Tamaro ’nun Yüreğinin Götürdüğü Yere Git adlı romanı da işte onlardan biri. Henüz 19 yaşındaydım; elimde incecik bir kitap vardı ama sayfalarına sığan derinlik, kalbimde sonsuz izler bıraktı. Ne çok şey katmıştı bana… Seksen yaşında bir büyükanne, uzaklara gitmiş torununa mektuplar yazıyordu. Sevgiyle, içtenlikle… Kimi zaman pişmanlık, kimi zaman umutla örülmüş satırlar. O mektuplarda sadece bir kadının hayat hikâyesi değil; nesiller arası bir köprü, bir tür yaşam vasiyeti vardı. Büyükanne, torununa şöyle diyordu: “Yapmaya değecek tek yolculuk, içimize yaptığımız yolculuktur. O özgün çağrıya kulak vermeli, yüreğimizin götürdüğü yere gitmeliyiz .” O satırlardan öylesine etkilenmiştim ki... Kitabı göğsüme bastırarak yattığımı, uyurken yüreğimin götürdüğü yerlere doğru yol aldığımı hatırlıyorum. Sanki torunu benmişim gibi, her satır bana yazılmış gibiydi. Hayat Koşarken, İçimiz Sessizleşiyor Ama zaman, biz u...

Bir Taşta Gizlenen Hikâye: Neden İz Bırakmak İsteriz?

Tarihi yerleri gezerken hayal gücüm hep geçmişe açılır. Attığım her adımda, sanki yüzyıllar öncesine yürürüm. Yolları incelerim, taşlara dikkatle bakarım… Çünkü o taşların bile bir hikâyesi vardır bana göre. Son gezimde Yedikule Zindanları ’ndaydım. Soğuk duvarlar, dar geçitler ve derin bir sessizlik içinde yürürken kendimi bambaşka bir zaman diliminde buldum. İdam odalarından birinin duvarındaki taşta, Osmanlı alfabesiyle yazılmış bir isim dikkatimi çekti: “ Mustafa ” . Yanına bir de gemi demiri çizilmişti, sanki bir işaret gibi... O taşın başında uzun süre durdum. Kimdi Mustafa? Oraya adını neden kazımıştı? Bir suçlu muydu, bir denizci mi, yoksa sadece orada kalmış bir hatıra mıydı bu? Bilinmez… Ama bildiğim bir şey var: Geçmiş, bazen bir taşın üstündeki çizikte bile kendini hissettiriyor. Böyle izler beni hep derinden etkiliyor. Belki de bu yüzden tarihle bağım hiç kopmuyor. Çünkü her keşif, içinde küçük bir insan hikâyesi saklıyor… Lakin Asıl Merak Ettiğim Şey: ...

İletişim Formu

Ad

E-posta *

Mesaj *

Blogger tarafından desteklenmektedir